ﺁﻣﺪ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭ ﻋﯿﺪ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ /ﻗﻔﻞ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻥ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ ﺁﻣﺪﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻝ / ﻭ ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪﺩﻝ ﺁﻓﺮﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ . . . ﻋﺎﺯﻡ ﯾﮏﺳﻔﺮﻡ ، ﺳﻔﺮﯼ ﺩﻭﺭ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺰﺩﯾﮏﺳﻔﺮﯼ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ،ﻣﺪﺗﯽ ﻫﺴﺖ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﯼ ﺍﻭﺳﺖﻓﺮﺍ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ، ﻣﺎﻩ ﺑﺎﺭﺵﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﯽ ﻣﺒﺎﺭﮎ************

*************ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﯽ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﭼﻪ ﮐﻨﻢﻃﺒﻌﻢ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻋﺎﺩﺕ ﭼﻪ ﮐﻨﻢﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﺮﯾﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻨﻪ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺒﺨﺸﺪ ﺯ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ...************************************

رسید آن ماه مهمانی یزدان *ز دل دستی بریم تاکوی جانان*بگیریم هر سحر جام از سبویش*بخوانیم صد غزل اخلاص و عرفان

ﭼﺸﻢ ﯾﻌﻘﻮﺏ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺣﯿﺮﺍﻥﻣﺎﻧَﺪﯾﻮﺳﻒ ﺍﺯ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﺪﺍﻥﻣﺎﻧَﺪﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﺮﻡ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺭﺧﺖﺗﺎﺻﻒ ﺣﺸﺮ ، ﻗﻤﺮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﻣﺎﻧَﺪﺑﺮﺗﺮ ﻭﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﻭ ﭘﺎﻛﯿﺰﻩ ﺗﺮﯼﻛﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮔﻞﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﻣﺎﻧَﺪﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﻠﺴﻠﻪﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﺸﺪﮔﺮﺩﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪﻗﻼﺩﻩ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻣﺎﻧَﺪﺍﯾﻦ ﻋﺠﺐ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﺎﺣﺸﺮ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻟﺐ ﺗﻮﺧﻀﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺑﻘﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻋﻄﺸﺎﻥ ﻣﺎﻧَﺪﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﺎ ﺗﺎﺏﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖﻣﻬﺮ ﺩﺭ ﺍﺑﺮ ﺭﻭﺍ ﻧﯿﺴﺖ ﻛﻪﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﺎﻧَﺪﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻧﻢ ﻛﻪ ﺯ ﺭﺍﻩﺁﯾﯽ ﻭ ﻣﻦﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﻗﺪﻣﺖ ﺳﺎﺯﻡ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻥﻣﺎﻧﺪَﯾﻮﺳﻒ ﻣﺼﺮ ﻭﻻ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦﻣﮕﺬﺍﺭﭼﺸﻢ ﯾﻌﻘﻮﺏ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻛﻨﻌﺎﻥﻣﺎﻧَﺪﭼﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺯ ﻓﺮﺍﻕ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﺒﺲ ﺩﻝ ﻣﺎﻧﺎﻟﻪﺑﯽ ﻛﺴﯽ ﻋﺘﺮﺕ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺎﻧَﺪﺑﻪ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽﺑﻨﺪﻩ ﻧﮕﻬﯽ ﻛﻦ ﻣﮕﺬﺍﺭﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻠﺖﺍﺳﻼﻡ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﻣﺎﻧَﺪ ....

Hamishe az faseleha gele mikonim,shayad yademan rafte ke dar mashgh haye koodaki baraye fahmidane kalamat kami fasele lazem bood...

ﺍﻯ ﻏﺼﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﺍﺭ ﺯﺩﻯ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻰ/ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺯﺩﻯ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻰ/ ﺍﻯﻏﺼﻪ ﺩﻣﺖ ﮔﺮﻡ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺎﺩﻯ / ﺑﺎﺭﮒ ﺭﮒ ﻣﻦ ﺗﺎﺭ ﺯﺩﻯ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻰ !

ﺑﺮﺍﯾﺖ ﯾﮏ ﺑﻐﻞ ﮔﻨﺪﻡ ، ﺩﻟﯽﺧﺸﻨﻮﺩ ﺍﺯﻣﺮﺩﻡ . ﺑﺮﺍﯾﺖ ﭼﺸﻤﻪ ﺁﺑﯽ ،ﮐﻨﺎﺭﺵﻋﻤﺮ ﺧﻀﺮﯾﺎﺑﯽ . ﺑﺮﺍﯾﺖ ﯾﮏﺑﻐﻞ ﻣﺮﯾﻢ ،ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺍﺯﻣﯽ ﺷﻮﯼﻫﺮﺩﻡ . ﺑﺮﺍﯾﺖﻗﺪﺭﺕ ﺁﺭﺵ ، ﮐﻪﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﺯﻧﯽ ﺁﺗﺶ .ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺳﻔﺮﻩﺍﯼ ﺳﺎﺩﻩ ، ﺣﻼﻝ ﻭ ﭘﺎﮎﻭﺁﻣﺎﺩﻩ .ﺑﺮﺍﯾﺖ ﯾﮏ ﻏﺰﻝ ﺍﺣﺴﺎﺱ ،ﺩﻭﺑﯿﺘﯽ ﻫﺎﯼ ﻋﻄﺮﯾﺎﺱ .. ﺑﺮﺍﯾﺖﻫﺮﭼﻪﺧﻮﺑﯽ ﻫﺴﺖ ، ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪﺩﻋﺎﻛﺮﺩﻡ .....¤¤¤¤

ﺳﺤﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﺩ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ﺣﺪﯾﺚ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻯﺧﻄﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﻭﺍﺛﻖ ﺷﻮ ﺑﻪ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯﺩﻋﺎﻯ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺁﻩ ﺷﺐ ﻛﻠﯿﺪ ﮔﻨﺞ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺳﺖﺑﺪﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻣﯿﺮﻭ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﭘﯿﻮﻧﺪﻯ

ﺑﻪ ﺁﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﺕ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻞ ﻫﺎﺳﺖ*ﺑﻪ ﺭﺧﺴﺎﺭﺕ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻬﺘﺎﺏﺯﯾﺒﺎﺳﺖ*ﺑﻪ ﮔﻞ ﻫﺎﯼ ﺑﻬﺎﺭﻋﺸﻖ ﻭﻣﺴﺘﯽ*ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻧﯽ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯽ*ﻗﺴﻢ ﺍﯼ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺗﺎﺯﻧﺪﻩﻫﺴﺘﻢ*ﺗﻮﺭﺍﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺘﻢ

)ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻲ ﭘﻴﭽﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﺯ ﭼﺎﺩﺭﻧﻴﻠﻮﻓﺮﻱ ﺭﻧﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺘﻲﺧﺸﮏ ﺩﺭ ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺩﺷﺖ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﺯ ﮐﺒﻮﺩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎﻱﺭﻭﺷﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﺰﺩ ﺟﺎﻧﺐ ﺁﻓﺎﻕ ﺩﻭﺭ ﺩﺭ ﺍﻓﻖﺑﺮ ﻻﻟﻪ ﺳﺮﺥ ﺷﻔﻖ ﻣﻲ ﭼﮑﺪ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥﻧﻮﺭ ﻣﻲ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﺩﻭﺩ ﺷﺐ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﻮﻳﺶﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﻭﺣﺸﻲﻣﻲ ﺩﻭﺩ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺗﻴﺮﮔﻲ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺷﮑﺪﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺑﺪ ﺑﻪ ﻻﻻﻱﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﻧﺠﻮﺍ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﺮﻡﻧﺮﻣﮏ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺎﻩ ﻣﻲ ﺭﻳﺰﺩ ﺩﺭﻭﻥﺟﺎﻡ ﺷﺐ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺍﺑﺮﻱ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺳﭙﻬﺮﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻣﻲ ﺗﺎﺯﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﺟﻐﺪ ﻣﻲﺧﻨﺪﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﮐﺎﺝ ﭘﻴﺮ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﻭﺷﺎﻣﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﺭﺩﻝ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﻱﺳﺮﺩ ﺍﻱ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﺑﺮﻕﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﻲ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﺑﺮﺭﺥ ﻓﺮﺩﺍﻱ ﻣﻦ

ﺩﯾﺪﯼ ﺍﯼﺩﻝ ﮐﻪﻏﻢﻋﺸﻖﺩﮔﺮﺑﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ﭼﻮﻥ ﺑﺸﺪﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺑﺎﯾﺎﺭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩ؟ﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥﻧﺮﮔﺲﺟﺎﺩﻭ ﮐﻪﭼﻪ ﺑﺎﺯﯼﺍﻧﮕﯿﺨﺖﺁﻩ ﺍﺯ ﺁﻥﻣﺴﺖ ﮐﻪﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡﻫﺸﯿﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺍﺷﮏ ﻣﻦﺭﻧﮓﺷﻔﻖﯾﺎﻓﺖ ﺯﺑﯽﻣﻬﺮﯼﯾﺎﺭﻃﺎﻟﻊﺑﯽﺷﻔﻘﺖﺑﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺑﺮﻗﯽ ﺍﺯﻣﻨﺰﻝﻟﯿﻠﯽﺑﺪﺭﺧﺸﯿﺪﺳﺤﺮﻭﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﺮﻣﻦﻣﺠﻨﻮﻥﺩﻝﺍﻓﮕﺎﺭﭼﻪ ﮐﺮﺩﺳﺎﻗﯿﺎ!ﺟﺎﻡﻣِﯽﺍﻡﺩﻩ؛ ﮐﻪﻧﮕﺎﺭﻧﺪﻩﻏﯿﺐﻧﯿﺴﺖﻣﻌﻠﻮﻡ ﮐﻪﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩﺍﺳﺮﺍﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩﺁﻥ ﮐﻪﭘﺮﻧﻘﺶﺯﺩ ﺍﯾﻦﺩﺍﯾﺮﻩﻣﯿﻨﺎﯾﯽﮐﺲﻧﺪﺍﻧﺴﺖﮐﻪ ﺩﺭﮔﺮﺩﺵﭘﺮﮔﺎﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩﻓﮑﺮﻋﺸﻖ،ﺁﺗﺶ ﻏﻢﺩﺭ ﺩﻝﺣﺎﻓﻆ ﺯﺩﻭﺳﻮﺧﺖﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪﺑﺎ ﯾﺎﺭ ﭼﻪﮐﺮﺩ

ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻋﺠﻞ ﻟﻮﻟﯿﮏ ﺍﻟﻔﺮﺝ ﻭﺍﻟﻌﺎﻓﯿﻪ ﻭ ﺍﻟﻨﺼﺮ ﻭ ﺍﺟﻌﻠﻨﺎ ﻣﻦ ﺧﯿﺮﺍﻋﻮﺍﻧﻪ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﺭﻩ ﻭ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻬﺪﯾﻦ ﺑﯿﻦﯾﺪﯾﻪ ﺍﻣﯿﻦ ﭼﻪ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﻪﯾﮏ ﻏﺮﻭﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ..... ﭼﻪ ﺑﻐﻀﻬﺎﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﻮ ﺭﺳﻮﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ .....ﺧﻠﯿﻞ ﺁﺗﺸﯿﻦ ﺳﺨﻦ ؛ ﺗﺒﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺑﺖﺷﮑﻦ ..... ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻨﮓ ﻭﭼﻮﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ...... ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﮐﻪﺧﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻧﻪ ؛ ﻭﻟﯽ ..... ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺪﻩ ﺍﯼﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ...... ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝﻫﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﻡ .....ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺻﺒﺢ ؛ ﻇﻬﺮ ؛ ﻧﻪ ﻏﺮﻭﺏ ﺷﺪﻧﯿﺎﻣﺪﯼ ¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

sallllllllllllllllllllllllllllllam azizam.

ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺩﻟﺒﺮ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ / ﺩﻝﻧﻴﺴﺖ ﻫﺮ ﺁﻧﺪﻝ ﻛﻪ ﺗﺮﺍ ﻳﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪﺷﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻧﺼﻴﺒﻢ / ﺑﻬﺘﺮﺯ ﻏﻢ ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ . . . ﻭﻻﺩﺕﺍﻣﺎﻡ ﻣﻬﺪﻱ(ﻋﺞ) ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﻮﺩﻣﺤﺮﺍﺑﻢ ﺍﺑﺮﻭﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ / ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺟﺎﻧﺐﻛﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺣﺒﻞ ﺍﻟﻤﺘﻴﻦﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻗﺮﺁﻥ / ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻏﻴﺮ ﮔﻴﺴﻮﻱ ﺗﻮ ﺍﻱﺩﻭﺳﺖ . . . ﺩﺭ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻲ ﻗﺮﺍﺭﻡ ﺗﺎﺑﻴﺎﻳﻲ / ﻣﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺷﻤﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ ﺧﺎﻙ ﻻﻳﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﻳﺶ ﭘﺎﮔﺬﺍﺭﻱ / ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮﺕ ﺟﺎﻥ ﻓﺸﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﺑﻜﺎﺭﻡﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ . . . ﺧﻮﺍﻫﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﻛﺮﺍﻣﺎﺕﺳﺮﻣﺪﻱ / ﺍﻳﻤﻦ ﺷﻮﻱ ﺯﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺍﻳﻤﻦ ﺯﻫﺮﺑﺪﻱ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻛﻦ ﺯﻋﻄﺮ ﮔﻞِ ﻧﻮﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﺍ / ﺑﺎﺫﻛﺮ ﺳﺒﺰ ﻳﻚ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻣﺤﻤﺪﻱ . . . ﺗﻌﺠﻴﻞ ﺩﺭﻓﺮﺝ ﺁﻗﺎ ﺻﻠﻮﺍﺕ

ﺷﺐ ﻋﻔﻮ ﺍﺳﺖ ﻭﻣﺤﺘﺎﺝﺩﻋﺎﯾﻢ.ﺯﻋﻤﻖ ﺩﻝ ﺩﻋﺎﯾﯽ ﮐﻦﺑﺮﺍﯾﻢ.ﺍﮔﺮﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﺖ ﺭﺳﯿﺪﯼ.ﺧﺪﺍﺭﺍﺩﺭﻣﯿﺎﻥﺍﺷﮏ ﺩﯾﺪﯼ.ﮐﻤﯽ ﻫﻢ ﻧﺰﺩ ﺍﻭﯾﺎﺩﯼﺯﻣﺎﮐﻦ.ﮐﻤﯽ ﻫﻢ ﺟﺎﯼ ﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍﺻﺪﺍﮐﻦ.ﺑﮕﻮﯾﺎ ﺭﺏ ﻓﻼﻧﯽ ﺭﻭﺳﯿﺎﻫﺴﺖ.ﺩﻭﺩﺳﺘﺶ ﺧﺎﻟﯽﻭ ﻏﺮﻕ ﮔﻨﺎﻩﺍﺳﺖ.ﺑﮕﻮ ﯾﺎﺭﺏ ﺗﻮﯾﯽ ﺩﺭﯾﺎﯼﺟﻮﺷﺎﻥ.ﺩﺭ ﺍﯾﻦﺷﺐ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺑﺮﻭﯼ ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ

دل که تنگ است کجا باید رفت؟ به درودشت ودمن؟ یابه باغ وگل و گلزار وچمن؟ یابه یک خلوت وتنهایی امن،دل که تنگ است کجا باید رفت؟ پیرفرزانه من بانگ برآورد که ان حرف نکوست،دل که تنگ است برو خانه دوست... شانه اش جایگه گریه تو،سخنش راه گشا،بوسه اش مرهم زخم دل توست عشق او چاره دلتنگی توست.. دل که تنگ است برو خانه دوست.. خانه اش خانه توست...�

ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﭘﺮﯼ ﭼﻬﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﻭﺵ ﺍﺯ ﺑﺮ ﻣﺎﺭﻓﺖ *•. .•* ﺁﯾﺎ ﭼﻪ ﺧﻄﺎ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﺭﺍﻩ ﺧﻄﺎ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺭﻓﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺁﻥ ﭼﺸﻢﺟﻬﺎﻥ ﺑﯿﻦ *•. .•* ﮐﺲ ﻭﺍﻗﻒ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪﺍﺯ ﺩﯾﺪﻩ ﭼﻪﻫﺎ ﺭﻓﺖ ﺑﺮ ﺷﻤﻊ ﻧﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﮔﺬﺭﺁﺗﺶ ﺩﻝ ﺩﻭﺵ *•. .•* ﺁﻥ ﺩﻭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺟﮕﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺭﻓﺖ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﺥ ﺗﻮ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﻢ *•. .•* ﺳﯿﻼﺏ ﺳﺮﺷﮏﺁﻣﺪ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﻼ ﺭﻓﺖ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﻓﺘﺎﺩﯾﻢ ﭼﻮﺁﻣﺪ ﻏﻢ ﻫﺠﺮﺍﻥ *•. .•* ﺩﺭ ﺩﺭﺩ ﺑﻤﺮﺩﯾﻢ ﭼﻮﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﺍ ﺭﻓﺖ ﺩﻝ ﮔﻔﺖ ﻭﺻﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﺑﺎﺯ ﺗﻮﺍﻥ ﯾﺎﻓﺖ *•. .•* ﻋﻤﺮﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﻡﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺩﻋﺎ ﺭﻓﺖ ﺍﺣﺮﺍﻡ ﭼﻪ ﺑﻨﺪﯾﻢ ﭼﻮﺁﻥ ﻗﺒﻠﻪ ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﺳﺖ *•. .•* ﺩﺭ ﺳﻌﯽﭼﻪ ﮐﻮﺷﯿﻢ ﭼﻮ ﺍﺯ ﻣﺮﻭﻩ ﺻﻔﺎ ﺭﻓﺖ ﺩﯼﮔﻔﺖ ﻃﺒﯿﺐ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﭼﻮ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﺪ*•. .•* ﻫﯿﻬﺎﺕ ﮐﻪ ﺭﻧﺞ ﺗﻮ ﺯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺷﻔﺎﺭﻓﺖ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪﻥ ﺣﺎﻓﻆ ﻗﺪﻣﯽﻧﻪ *•. .•* ﺯﺍﻥ ﭘﯿﺶ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﺭ ﻓﻨﺎﺭﻓﺖ

ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﮑﺘﻮﺏﺭﺍﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺑﺎﻝﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺶ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺍﺭ؛ﺑﺎﺭﺍﻟﻬﺎ ﺍﻭ ﺭﺍﺩﺭﯾﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﯽﻟﺤﻈﺎﺕ؛ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺧﺴﺘﻪﺷﻮﺩ!ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﻮﺩ!!ﻭ ﯾﺎ ﻏﻢ ﺑﺒﯿﻨﺪ !!ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻦﻭ ﺁﻧﭽﻪﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥﻋﻄﺎ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺑﻪﺍﻭﻋﻄﺎ ﮐﻦ)ﺁﻣﯿﻦ ﯾﺎ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﯿﻦ )¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺑﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﻧﻌﻤﺘﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻪ ﮔﻨﺎﻫﻢ ﺭﺍﻓﺎﺵ ﮐﺮﺩ:ﺍﮔﺮ ﺍﻃﺎﻋﺘﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﮔﺎﻫﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ ﻭﻟﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽﻧﻤﯿﺸﻮﺩ:ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﺰﺍﺭﺩﻭﺭﻩ ﺩﻋﺎ ﺑﯽ ﺍﺟﺎﺑﺘﺴﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻗﺮﻋﻪﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽ ﮔﺪﺍﯼ ﮔﺪﺍﯼ ﮔﺪﺍﯾﯽ ﻭﺑﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﮔﺪﺍﯼ ﺗﻮﻣﯿﺸﻮﺩﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﯼ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ:ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﺩﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﺩ : ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺁﯾﯿﻦ ﻫﺮﮔﺰﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻨﺪﮎ ﻭﺍﯾﻦ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ: ﺯﻧﺪﮔﯽﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ......ﺩﮐﺘﺮ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ

ﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﯽ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﺍﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺍﯾﻨﺴﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﯽ ﺯ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻧﺸﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻮ ﮔﺸﺘﻢ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺻﺪﺍﻣﯽ ﺯﻥ...ﺗﺎ ﭘﺎﺳﺨﻢ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﭘﮋﻭﺍﮎ ﺳﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺗﻮ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻗﻘﻨﻮﺱ ﺷﻌﺮﻣﻦ...ﺳﺮﺩﯼ ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﺗﺶ ﺑﻪﺟﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺍﮔﺮ ﭼﻪﮔﻮﺵ ﻧﺴﭙﺮﺩﯼ...ﺣﺎﻻ ﻻﻟﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﭘﺲ ﺧﻮﺩﺑﺨﻮﺍﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻣﻦ ﻗﺎﻧﻌﻢ ﺁﻥ ﺑﺨﺖ ﺟﺎﻭﯾﺪﺍﻥ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻢ...ﮔﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﺎ ﻣﻦﺑﻤﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﯾﺎ ﻧﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽﮐﻦ...ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﺍﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺖﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ...ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻮﺷﯽ ﺑﻤﺎﻧﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﻣﻦﺑﮕﻮ ﺁﺭﯼ...ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺣﺮﻑ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ