English
fasterl guestbook (862) Sign guestbook
ﺁﻥ ﺗﺮﮎ ﭘﺮﯼ ﭼﻬﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﻭﺵ ﺍﺯ ﺑﺮ ﻣﺎﺭﻓﺖ *•. .•* ﺁﯾﺎ ﭼﻪ ﺧﻄﺎ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﺭﺍﻩ ﺧﻄﺎ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺭﻓﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺁﻥ ﭼﺸﻢﺟﻬﺎﻥ ﺑﯿﻦ *•. .•* ﮐﺲ ﻭﺍﻗﻒ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪﺍﺯ ﺩﯾﺪﻩ ﭼﻪﻫﺎ ﺭﻓﺖ ﺑﺮ ﺷﻤﻊ ﻧﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﮔﺬﺭﺁﺗﺶ ﺩﻝ ﺩﻭﺵ *•. .•* ﺁﻥ ﺩﻭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺟﮕﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺭﻓﺖ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺭﺥ ﺗﻮ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﻢ *•. .•* ﺳﯿﻼﺏ ﺳﺮﺷﮏﺁﻣﺪ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﻼ ﺭﻓﺖ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﻓﺘﺎﺩﯾﻢ ﭼﻮﺁﻣﺪ ﻏﻢ ﻫﺠﺮﺍﻥ *•. .•* ﺩﺭ ﺩﺭﺩ ﺑﻤﺮﺩﯾﻢ ﭼﻮﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﻭﺍ ﺭﻓﺖ ﺩﻝ ﮔﻔﺖ ﻭﺻﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﺑﺎﺯ ﺗﻮﺍﻥ ﯾﺎﻓﺖ *•. .•* ﻋﻤﺮﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﻡﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺩﻋﺎ ﺭﻓﺖ ﺍﺣﺮﺍﻡ ﭼﻪ ﺑﻨﺪﯾﻢ ﭼﻮﺁﻥ ﻗﺒﻠﻪ ﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﺳﺖ *•. .•* ﺩﺭ ﺳﻌﯽﭼﻪ ﮐﻮﺷﯿﻢ ﭼﻮ ﺍﺯ ﻣﺮﻭﻩ ﺻﻔﺎ ﺭﻓﺖ ﺩﯼﮔﻔﺖ ﻃﺒﯿﺐ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﭼﻮ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﺪ*•. .•* ﻫﯿﻬﺎﺕ ﮐﻪ ﺭﻧﺞ ﺗﻮ ﺯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺷﻔﺎﺭﻓﺖ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪﻥ ﺣﺎﻓﻆ ﻗﺪﻣﯽﻧﻪ *•. .•* ﺯﺍﻥ ﭘﯿﺶ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﺭ ﻓﻨﺎﺭﻓﺖ
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻋﺰﯾﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﮑﺘﻮﺏﺭﺍﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺑﺎﻝﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺶ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺍﺭ؛ﺑﺎﺭﺍﻟﻬﺎ ﺍﻭ ﺭﺍﺩﺭﯾﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﯽﻟﺤﻈﺎﺕ؛ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺧﺴﺘﻪﺷﻮﺩ!ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﻮﺩ!!ﻭ ﯾﺎ ﻏﻢ ﺑﺒﯿﻨﺪ !!ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺳﺮﺷﺎﺭﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻦﻭ ﺁﻧﭽﻪﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥﻋﻄﺎ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺑﻪﺍﻭﻋﻄﺎ ﮐﻦ)ﺁﻣﯿﻦ ﯾﺎ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﯿﻦ )¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺑﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﻧﻌﻤﺘﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻪ ﮔﻨﺎﻫﻢ ﺭﺍﻓﺎﺵ ﮐﺮﺩ:ﺍﮔﺮ ﺍﻃﺎﻋﺘﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﮔﺎﻫﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ ﻭﻟﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽﻧﻤﯿﺸﻮﺩ:ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﺰﺍﺭﺩﻭﺭﻩ ﺩﻋﺎ ﺑﯽ ﺍﺟﺎﺑﺘﺴﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻗﺮﻋﻪﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮔﺎﻫﯽ ﮔﺪﺍﯼ ﮔﺪﺍﯼ ﮔﺪﺍﯾﯽ ﻭﺑﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﺎﻫﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﮔﺪﺍﯼ ﺗﻮﻣﯿﺸﻮﺩﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺭﯼ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ:ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﺩﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﺩ : ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺁﯾﯿﻦ ﻫﺮﮔﺰﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﻨﺪﮎ ﻭﺍﯾﻦ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ: ﺯﻧﺪﮔﯽﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ......ﺩﮐﺘﺮ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ
ﺍﺯ ﮐﻼﻡ ﺩﻝ ﻧﺸﯿﻨﺖ ﻣﺴﺖ ﻭ ﺷﯿﺪﺍ ﻣﯽﺷﻮﻡ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﺖ ﺩﺭ ﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍﻣﯽﺷﻮﻡ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺩﺭﺳﺠﺪﻩﮔﺎﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮﯼ ﺩﺭ ﺣﺮﯾﻢ ﺳﺎﺣﻞﻋﺸﻖ ﻣﻮﺝ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﯽﺷﻮﻡ* ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﭘﯽ ﻣﺸﮏﻧﻔﺲ ﻏﺎﻟﯿﻪ ﺑﻮﯾﺖ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺩﻭﻡﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﮑﻮﯾﺖ ﯾﺎﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺥ ﺯﯾﺒﺎﺕﮐﻪ ﻣﺎﺭﺍ ﺩﻝ ﻭﺍﻟﻪ ﻭﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺷﯿﺪﺍﺳﺖ ﺑﻪﺭﻭﯾﺖ* ﺁﻥ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻤﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡﮔﻠﮕﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺭﺥ ﺭﺍ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺪﺯﺩﯾﺪﻡ ﻣﻦ ﺟﺰﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻏﯿﺎﺭ ﻧﯿﺎﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻡ ﻣﻦ ﺑﺮﻕ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺍﺯﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ* ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﻤﻊ ﺩﻝ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭﺳﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺯﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﻤﯽ ﻋﺎﺷﻘﯽﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﯾﻮﺳﻒ ﺩﻝ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺎﻩﻏﻢ ﺗﻮﺳﺖ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺪ ﺁﻣﺪﻩﻧﻔﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﻡ*! ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﺐﺷﻤﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎﺑﺠﺮﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ‚ ﻣﻦ ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ *
ﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﯽ ﺍﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﺪﺍﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺍﯾﻨﺴﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﯽ ﺯ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻧﺸﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻮ ﮔﺸﺘﻢ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺻﺪﺍﻣﯽ ﺯﻥ...ﺗﺎ ﭘﺎﺳﺨﻢ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﭘﮋﻭﺍﮎ ﺳﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺗﻮ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻗﻘﻨﻮﺱ ﺷﻌﺮﻣﻦ...ﺳﺮﺩﯼ ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﺗﺶ ﺑﻪﺟﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺍﮔﺮ ﭼﻪﮔﻮﺵ ﻧﺴﭙﺮﺩﯼ...ﺣﺎﻻ ﻻﻟﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﭘﺲ ﺧﻮﺩﺑﺨﻮﺍﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻣﻦ ﻗﺎﻧﻌﻢ ﺁﻥ ﺑﺨﺖ ﺟﺎﻭﯾﺪﺍﻥ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﻢ...ﮔﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﺎ ﻣﻦﺑﻤﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﯾﺎ ﻧﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽﮐﻦ...ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﺍﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺖﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ...ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻮﺷﯽ ﺑﻤﺎﻧﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ...ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﻣﻦﺑﮕﻮ ﺁﺭﯼ...ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺣﺮﻑ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺯﺑﺎﻥ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ
LifE iS a cOmBiNaTiOn oF aDjUsTmEnTs aNd cOmPrOmIsEs ... AdJuSt wHEn sOmEoNe wAnTs tO bE wITh YoU aNd cOmPrOmIsE wHEn YoU wANt tO bE sOmEoNe... gOOd eVeNiNg dEAr...!!! 
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﻌﻨﯽ :***ﺑﺨﻨﺪ ٬ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻏﻤﮕﯿﻨﯽ******ﺑﺒﺨﺶ ٬ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪﻣﺴﮑﯿﻨﯽ******ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻦ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﻟﮕﯿﺮﯼ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺳﺒﺰﺗﺮﯾﻦ ﺁﯾﻪ ، ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼﺑﺮﮒ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﯾﮏﻗﻄﺮﻩ ، ﺩﺭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺣﺲﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﻣﺰﺭﻋﻪ ، ﺩﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺬﺭﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺭﯾﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼﻣﺎﻫﯽ ، ﺩﺭ ﺗﻨﮓ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺗﺮﺟﻤﻪ ﯼ ﺭﻭﺷﻦﺧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ،ﻓﻬﻢ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻥ ﻫﺎﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺳﻬﻢ ﺗﻮ ﺍﺯﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼﻭﺟﻮﺩ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ، ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎﻣﺎﺳﺖ ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﻧﻮﺭ ، ﺧﺪﺍ ، ﻋﺸﻖ ،ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﯿﻢ ، ﺩﺭ ﻧﺒﯿﻨﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺩﺭ ﻧﺒﻨﺪﯾﻢ ﺑﻪﺁﺭﺍﻣﺶ ﭘﺮ ﻣﻬﺮ ﻧﺴﯿﻢ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ ﺩﻝ ،ﺑﺮﮔﯿﺮﯾﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ، ﺳﻼﻣﯽﺑﮑﻨﯿﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺭﺳﻢ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺍﺳﺖﺳﻬﻢ ﻣﻦ ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﺍﯾﻦ ﺳﻬﻢ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ ﻭﺯﻥ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽﻣﻦ ، ﻭﺯﻥ ﺭﺿﺎﯾﺘﻤﻨﺪﯾﺴﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﺯ ،ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻣﺰ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺳﺎﺯﺵ ﺑﺎ ﺗﻘﺪﯾﺮﺍﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪ ، ﺷﻌﺮ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﻮﺩ ، ﮐﻪﺧﻮﺍﻧﺪ ﭼﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭ ، ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻧﺎﻥﺧﻮﺍﻫﺮ ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺩﺍﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺪﺁﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺳﺖ ، ﮐﻪ ﺩﺭﯾﻐﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺯﻣﺰﻣﻪ ﯼ ﭘﺎﮎ ﺣﯿﺎﺕ ﺍﺳﺖ ، ﻣﯿﺎﻥﺩﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺧﺎﻃﺮﻩ ﯼ ﺁﻣﺪﻥ ﻭﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎﺳﺖ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺁﻣﺪﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎ ،ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ، ﻗﺪﺭ ﺍﯾﻦﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﻢ
ﺗﮑﻪ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻗﻠﺒﻢﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮔﺬﺭ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﺳﯿﺎﻫﯽﻭﻗﺘﯽ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﻟﻢ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡﺑﺮ ﺍﻭﺝ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﯼ ﭼﮑﯿﺪﻡ ﺑﺮﺩﺭﯾﭽﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﺝ ﻗﻠﺒﻢ ﺗﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻗﻄﺮﻩﻗﻄﺮﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻪﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺣﺎﻻ ﮐﻪﻣﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡ ﻗﻠﺒﻢ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺑﺎﺻﻔﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﺑﺮﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﺁﻣﺪ ﺩﺭﺩﻟﻢ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻋﺸﻖﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡﺍﯼ ﺍﺑﺮ ﺳﯿﺎﻩ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺑﺒﺎﺭ ﺗﺎ ﺑﺸﻮﯾﯽﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻭ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ
In LiFe, GOD DoEsN't gIVe yOu tHe PeOpLe yOu wANt. InStEaD HE gIvEs yOu tHe PeOpLe yOu nEEd tO tEaCh yOu, tO hURt yOu, tO LoVe yOu and tO mAKe yOu eXaCtLy tHe wAy yOu ShOuLd bE!!! So hAvE tRuSt oN GOD. gOOd aFtErNoOn dEAr...!!! 
ﮐﺎﻓﺮ ﻋﺸﻘﻢ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻣﻦ ﮔﻠﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﻢ .... ﻧﻤﯿﮕﻢ ﺩﻟﻢ ﺍﺳﯿﺮﻩ ﻧﻤﯿﮕﻢ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﮔﯿﺮﻩ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻢ ﺍﮔﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ ........ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﯿﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻡ ﺑﺒﯿﻦ ﻣﻦ ﺩﻝ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺩﺍﺩﻡ .ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩﻡ .ﺩﻟﻢ ﺷﯿﺸﻪ .ﺩﻟﺶ ﺳﻨﮕﻪ .ﻭﺍﺳﻪ ﺳﻨﮕﻪ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮕﻪ ...... ﺍﺭﺍﻣﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻨﮑﻪ :ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻝ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﯾﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﯼ ﮔﺮﻡ ﺩﺍﺭﯼ ....... ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﺪﺍﻡ ﺭﺍﻩ ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ؟ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﻪ ﺩﻭﺳﺖ! ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﺑﯿﻦ ﺩﻝ ﻭ ﺍﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻭﺳﺖ ......
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢﻏﻢ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻫﺠﺮﺗﻮ ﮔﺮﯾﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﻫﻤﭽﻮ ﺻﺒﺢ ﯾﮏ ﻧﻔﺲﺑﺎﻗﯿﺴﺖ ﺑﯽ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻨﻤﺎ ﺩﻟﺒﺮﺍ ﺗﺎﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯﻡ ﮐﻦﺷﺒﯽ ﺍﺯ ﻭﺻﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﯼ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩﺯ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﺍﯾﻮﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ
غروب غمناکی است ...
دلم بسیار هوای گریه دارد ...
دلتنگی هایم را نمی دانم چه کنم ...
به آسمان ابری هم که مینگرم از فراق تو می خواهد گریه کند ...
اما نمی بارد و می خواهد که دوری از یار را چون بغضی سنگین در خود نگه دارد ...
می گویم آسمان ببار تا من نیز ببارم و سبک شوم ...
می گوید برای عاشق دلداده سبک شدن چه معنی دارد؟!
می گویم ابر پاک!
گریه کن شاید غم را از دل هزار هزار گل نو رسیده بزدایی ...
می گوید گلی که غم در وجودش رخنه نکرده باشد که گل نیست ...
می گویم آسمان فریاد کن ...
بگذار مردمان شهر برق چشمان عاشق تو را ببینند ...
می گوید امروز دلم چنان گرفته است که نای فریاد ندارم ...
می گویم هوای باران دارم ... می گوید هوای یار دارم ...
می گویم هوای باریدن دارم ...
می گوید سر آن دارم که بغض دیرین را همچنان بسته نگه دارم ...
می گویم شعر وصل بخوان ................. می گوید وصل میسر نیست ...
مرا امروز شعر هجر خوش تر است ...
می گویم لااقل چند قطره ای چشمان مرا همراهی کن ...
می گوید امروز تنها گریه کن ...ستاره ها نهفتند در آسمان ابری ...
دلم گرفته نفسم ... هوای گریه دارم ...
هوای گریه دارم...
ThE mOSt SeLfISH oNe LeTteR wORd 'I', AvOiD iT. ThF mOSt sAtIsFyInG tWo LeTtEr wORd 'WE', UsE iT. ThE mOSt pOiSoNoUs tHrEe LeTtEr wORd 'EGO', KiLL iT. ThE mOSt uSEd fOUr LeTtEr wORd 'LOVE', VaLuE iT!!! GooD mOrNiNg DeaR & hAVe A FaBuLoUs DaY aHeAd...!!! 
دلم پرواز می خواهد،
دلم با تو پریدن در هوای باز می خواهد
دلم آواز می خواهد،
دلم از تو سرودن با صدای ساز می خواهد
دلم بی رنگ و بی روح است
دلم نقاشی یک قلب پر احساس می خواهد!
دلم با تو پریدن در هوای باز می خواهد
دلم آواز می خواهد،
دلم از تو سرودن با صدای ساز می خواهد
دلم بی رنگ و بی روح است
دلم نقاشی یک قلب پر احساس می خواهد!
دنيا كه شروع شد زنجير نداشت خدا دنياي بي زنجير آفريد . آدم بود كه رنجير را ساخت و شيطان كمكش كرد . دل زنجير شد عشق زنجير شد و دنيا پر از رنجير شد و آدمها همه ديوانه زنجيري . خدا دنياي بي زنجير مي خواست نام دنياي بي زنجير اما بهشت است .
امتحان آدم همينجا بود دستان شيطان از زنجير پر بود . خدا گفت زنجيرت را پاره كن . شايد نام زنجير تو عشق است .
يك نفر زنجيرش را پاره كرد . نامش را مجنون گذاشتند . مجنون اما نه ديوانه بود و نه زنجيري . اين نام را شيطان بر او گذاشت . شيطان آدم را در زنجير مي خواست . ليلي مجنون را بي زنجير مي خواست . ليلي مي دانست خدا چه مي خواهد . ليلي كمك كرد تا مجنون زنجيرش را پاره كند . ليلي زنجير نبود ليلي نمي خواست زنجير باشد .
ليلي ماند زيرا ليلي نام ديگر آزادي است.
امتحان آدم همينجا بود دستان شيطان از زنجير پر بود . خدا گفت زنجيرت را پاره كن . شايد نام زنجير تو عشق است .
يك نفر زنجيرش را پاره كرد . نامش را مجنون گذاشتند . مجنون اما نه ديوانه بود و نه زنجيري . اين نام را شيطان بر او گذاشت . شيطان آدم را در زنجير مي خواست . ليلي مجنون را بي زنجير مي خواست . ليلي مي دانست خدا چه مي خواهد . ليلي كمك كرد تا مجنون زنجيرش را پاره كند . ليلي زنجير نبود ليلي نمي خواست زنجير باشد .
ليلي ماند زيرا ليلي نام ديگر آزادي است.
)ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻮﺍ ،ﻫﻮﺍﯼ ﺑﯽ ﺻﺒﺮﯼ ﻣﯽﺷﺪ.ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﺳﯿﺮ ﻇﻠﻤﺖ ﺟﺒﺮﯼ ﻣﯽﺷﺪ.ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺩﺍﻡ ﻫﻮﺍﯼ ﺑﯽ ﺻﺒﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ. ﺗﺎﺁﻩ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪ
ﭘﯿﺮ ﺭﯾﺎﺿﺖ ﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ،ﯾﺎﺭﺍ "ﮔﺮﺗﻮ ﺷﮑﯿﺐ ﺩﺍﺭﯼ،ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﺎﺭﺍ"ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻮﻥ ﻣﻦﻫﺰﺍﺭﻣﻮﻧﺲ"ﻣﻦ ﺟﺰﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭﺁﺷﮑﺎﺭﺍ"ﺭﻭﺯﯼ ﺣﮑﺎﯾﺖ،ﻧﺎﮔﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦﺁﯾﺪ"ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﯽﺩﻭﺍﺭﺍ؟"ﺗﺎﮐﯽ ﺧﻠﯽ ﺩﺭﯾﻦ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺧﺎﺭﻫﺠﺮﺍﻥ؟"ﻣﺮﺩﻡ ﺯ ﺟﻮﺭﺕ،ﺁﺧﺮﻣﺮﺩﻡ،ﻧﻪﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍ"ﺁﺧﺮﻣﺮﺍﺑﯿﻨﯽ ﺩﺭﭘﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶﻣﺮﺩﻩ"ﮐﺎﻭﻝ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﯾﻦﺑﻼﺭﺍ"ﺑﺎﺩﺻﺒﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭘﯿﺶ ﺗﻮﺭﺍﻩ،ﻭﺭﻧﻪ"ﺑﺎﻧﺎﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﯽ ﺻﺒﺎﺭﺍ"ﭼﻮﻥﺍﻭﺣﺪﯼ ﺑﻨﺎﻟﺪ،ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ: ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻦﻣﺸﺘﺎﻗﯽ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺍﺯﺣﺪﮔﺬﺷﺖ ﯾﺎﺭﺍ)ﺍﻭﺣﺪﯼ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﯼ )
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺁﯾﻢ ﺳﺮﺁﭘﺎﻋﺸﻖ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﺮﻏﮑﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺭﻧﮓ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ" ﺭﻧﮓ ﭘﺎﮐﯽ ﻫﺎ ﺭﻧﮓ ﺧﻠﻮﺹ ﺭﻧﮓ ﺑﯽﺭﻧﮓ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﯽ ﺭﯾﺎﺑﻮﺩﻥ ﺑﯽ ﻏﻞ ﻭﻏﺶﺑﻮﺩﻥ ﮐﺒﻮﺗﺮﺍﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﻔﯿﺪﻧﺪﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻻﻝ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﻢ ﺑﺎ ﺭﻗﺺﻗﻮﻫﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﯽ ﺭﻧﮕﯽﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺩﺭﺳﻔﯿﺪﯼ ﺍﺳﺒﺎﻥﺳﺮﺯﻣﯿﻨﻢ ﺧﻮﺩﯼ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺗﺮﺍﺑﻪ ﺍﯾﻦﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺩﻋﻮﺗﯽ ﺳﺖ ﺗﺮﺍ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﻪ ﺳﻮﯼﺗﻤﺎﻡ ﺳﻔﯿﺪﯼ ﻫﺎ ﺑﺎﺯﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦﭘﺎﮐﯽ ﻫﺎ ﻗﺪﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ ﺑﯽ ﺭﻧﮓﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺰﻥ:ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﯽ ﺷﮑﻞﺑﯽ ﺭﻧﮕﻢ "
