ﺑﯽ ﺗﻮ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﯼ ﺩﺷﺖ ﺟﻨﻮﻧﻢ ﺻﯿﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﺗﻮ ﭼﺴﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﯼ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺭﻭﻧﻢ؟ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻛﻮﭼﻪ ﮔﺬﺭ ﻛﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺳﻔﺮ ﻛﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺍﺷﻚ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﯿﺎﻫﻢ ﺗﺎ ﺧﻢ ﻛﻮﭼﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﻮ ﻧﺪﯾﺪﯼ،ﻧﮕﻬﺖ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺘﯽ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺴﺘﻢ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﻧﺸﺴﺘَﻢ ﮔﻮﯾﯿﺎ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺁﻣﺪ،ﮔﻮﯾﯿﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﯾﺨﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﯾﺒﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻛﺲ ﻧﺸﻨﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺑﺸﻜﺴﺘﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺑﺮ ﻧﺨﯿﺰﺩ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﻏﻚ ﭘﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﻮﺍﯾﯽ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺳﺮﻭﺩﯼ ﭼﻪ ﮔﺮﯾﺰﯼ ﺯ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺯ ﻛﻮﯾﺖ ﻧﮕﺮﯾﺰﻡ ﮔﺮ ﺑﻤﯿﺮﻡ ﺯ ﻏﻢ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺴﺘﯿﺰﻡ ﻣﻦ ﻭ ﯾﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺪﺍﯾﯽ،ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ،ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻧﻢ. "ﻫﻤﺎ ﻣﯿﺮ ﺍﻓﺸﺎﺭ"

ﮐﺴﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻮﺑﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺘﺮﻭﮐﻪ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﺴﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﭼﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ!!! ﻭﻣﻦ ﺷﻤﻊ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻡﻭﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻭﻣﻦ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﻭﻧﺎﻻﻧﻢ ﻭﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ!!! ﺩﺭﻭﻥ ﮐﻠﺒﻪ ﯼ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﺪ!!! ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺷﮑﻢ ﮐﻪ ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭﻭﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﭘﺮﺟﻮﺵ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻣﺎ!!! ﮐﺴﯽ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﻭﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺖ ﺯﺭﺩ ﭘﺎﯾﯿﺰﻡ!!! ﮐﻪﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﺎ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﺮﮔﯽ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻭﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭽﯽ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ!!!

ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﻝ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺵﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﮔﻞ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﻮﺱ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺭﺍﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﺑﻮﺳﯿﺪﻡﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﻮ ﺩﻟﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦﻣﻦ ﻫﻤﭽﻮ ﮔﻞ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺗﺎﺑﯿﺪﻡﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﻍ ﺩﻟﭙﯿﭽﮏ ﺑﺎﺵﺑﺮ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﭘﯿﭽﯿﺪﻡﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﻮﺩﺭﯾﺎ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﯾﺪﻡﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺎ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﺎﺵﻣﺠﻨﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺯ ﺩﻭﺭﯾﺖ ﻧﺎﻟﯿﺪﻡﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﭘﺎﯾﯿﺰﮔﻞ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺨﺖ ﺭﻭﯾﯿﺪﻡﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺎ ﻭ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﯾﺖ ﺑﮕﺬﺭﺍﺯ ﻟﺠﻪ ﯼ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯿﺖ ﺭﻧﺠﯿﺪﻡﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖﻣﻌﻨﺎﯼ ﻟﻄﯿﻒ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ

ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﮐﻪ ﺷﺎﻡ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﻧﺨﻔﺘﻪ ﺍﻡﻭ ﯾﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﻣﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﯽ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻡﻭ ﻧﻘﺶ ﺍﻥ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﻗﺼﻪ ﮔﻮﺑﻪ ﺟﺎﻡ ﭘﺮ ﺷﺮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﮐﻪ ﺩﻭﺭﯾﺖﭼﻮ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﺪ ﺗﺐﺑﻪ ﺧﺮﻣﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦﺷﺮﺍﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﺰﻧﺪﻭ ﻣﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﻥ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﻫﺎﺑﻨﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺭﻣﯿﺪﻩ ﺭﺍﺯ ﺑﻦ ﺧﺮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﮐﯿﺴﺘﻢ ﻭ ﭼﯿﺴﺘﻢﮐﻪ ﺑﺤﺮ ﭘﺮ ﺧﺮﻭﺵ ﻣﻦ ﺗﻮﯾﯽﻭ ﺳﺎﺣﻞ ﺻﺒﻮﺭ ﻭ ﺑﯽ ﻓﻐﺎﻥ ﻣﻨﻢﻭ ﻣﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﻮﺟﻬﺎﯼ ﺳﺮﮐﺸﺖﺗﻤﺎﻡ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍﭼﻮ ﯾﮏ ﺣﺒﺎﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﻫﻢﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﮐﻪ ﻣﻦ ﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﺗﻮ ﻫﺮ ﻧﻔﺲﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺍﺏ ﻣﯿﺸﻮﻡﻭ ﺍﺷﮑﻬﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﻣﻦﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﺷﺐ ﺳﯿﺎﻩ ﻣﯽ ﭼﮑﺪﻭ ﻣﻦ ﻣﯿﺎﻥ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﭼﻮﻥ ﺑﻠﻮﺭ ﺍﻥﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﭼﻮ ﻧﻘﺶ ﺳﺮﺩ ﺍﺭﺯﻭﺑﺮﻭﯼ ﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻤﺖﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﻭ ﯾﺎ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺭﻭﯼ ﺗﻮﺑﻪ ﺟﺎﻡ ﭘﺮ ﺷﺮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﺗﻮ ﯾﮏ ﺧﯿﺎﻝ ﺩﻭﺭ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺘﯽﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻨﺖ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪﺗﻮ ﻏﺎﻓﻠﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﺸﻮﻡﻭ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ ﭘﺮ ﺯ ﺭﺍﺯ ﻣﻦﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﺩﻟﻢﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡﮐﻪ......ﻣﻦ ﺳﺮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ"ﻫﻤﺎ ﻣﯿﺮ ﺍﻓﺸﺎﺭ"

. ﻋﯿﺪ ﺁﻣﺪﻭﺧﻨﺪﻩﺑﻪ ﻟﺒﺎﻥ ﺷﺪ/ﺑﺎ ﺳﺎﺯ ﺩﻟﻢ ﺷﺎﺩﻭﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﺯﺩﻡ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﺁﻫﻨﮓ/ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﺪ. . .ﻋﯿﺪ ﻓﻄﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ. . .ﻋﯿﺪ ﻓﻄﺮ،ﺭﻭﺯﭼﯿﺪﻥ ﻣﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﺩﺍﺏ ﺍﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺩ. . . . .ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻫﺎ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯿﺸﻪ،ﺣﺲ ﻏﺮﯾﺒﯽﺩﺍﺭﻡ ﭼﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻓﻌﻪ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻩ ﺗﻤﻮﻡﻣﯿﺸﻪ. . . . . .ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﻋﻄﺮ ﺧﻮﺵ ﺑﻮﯼ ﻋﯿﺪ ﻓﻄﺮ ﺍﺯﭘﻨﺠﺮﻩ ﻣﻠﮑﻮﺗﯽ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﮔﻮﺍﺭﺍﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﺎﮐﺘﺎﻥ. . .ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻧﻮ ﻋﯿﺪ/ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ ﺑﺎﺩ ﺍﻣﺮﻭﺍ. . .ﻋﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ،ﺑﯿﺎ/ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﮑﺎﻧﺪﯾﻢ ﺯﺑﯿﮕﺎﻧﻪ،ﺑﯿﺎ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺖ ﺑﻮﺩﯾﻢ/ﯾﮏ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺎ. . .

ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﺩﺭ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﺍﻥﺍﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺳﺎﺣﻞﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﺖ ﺻﺒﺢ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﺎﺭﺍﻥﺑﺎﺯﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯾﺖ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺟﻨﻮﻧﻢﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺨﺖ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﮐﻮﻩ ﺳﺎﺭﺍﻥﺍﯼ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭ ﺟﺎﺭﯼ!ﺯﯾﻦ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺮﮒ ﻣﮕﺮﯾﺰﮐﺎﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺯ ﮐﻒ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﯽ ﺷﻤﺎﺭﺍﻥﮔﻔﺘﯽ:ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥ ﻣﻬﺮﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢﺑﯿﺮﻭﻥ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﺯ ﺣﺪ ﺭﻓﺖ ﺍﯼ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﭙﺮﻫﯿﺰﺯﯾﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﺳﺮﺧﯿﻞ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﺍﻥﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻨﺪﺩﯾﻮﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺯﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﺍﻥﻭﯾﻦ ﻧﻐﻤﻪ ﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺖ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﺭﺍن

ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮔﻠﻪ ﺍﯼﻧﯿﺴﺖ ﮔﺮﻫﻢ ﮔﻠﻪ ﺍﯼ ﻫﺴﺖ ﺩﮔﺮﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺯﺧﻢﺯﺩﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮﻡ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺰ ﺍﯾﻦﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﻣﺸﻐﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﯾﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﻛﻪﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮﺍﺑﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﺑﺮ ﺳﻘﻒ ﻓﺮﻭﺭﯾﺨﺘﻪﺍﻡ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮﺁﻭﺍﺭﻩ ﺗﺮﯾﻨﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻣﻨﺰﻝ ﺗﻮ ﻓﺎﺻﻠﻪﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ

ﺁﺩﻡ ﻫـﺎ ﻣﯽ ﺁﯾﻨـﺪﺯﻧـﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪﻣﯽ ﻣﯿـﺮﻧـﺪ ﻭ ﻣﯽﺭﻭﻧـﺪ ...ﺍﻣـﺎ ﻓـﺎﺟﻌـﻪ ﯼﺯﻧـﺪﮔﯽ ِ ﺗــﻮﺁﻥ ﻫـﻨﮕـﺎﻡ ﺁﻏـﺎﺯﻣﯽ ﺷـﻮﺩﮐـﻪﺁﺩﻣﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﺩﺍﻣــﺎ ﻧـﻤﯽﻣﯿـﺮﺩ! ﻣـﯽﻣـــﺎﻧــﺪﻭ ﻧﺒـﻮﺩﻧـﺶ ﺩﺭ ﺑـﻮﺩﻥﺗـﻮﭼﻨـﺎﻥ ﺗـﻪ ﻧـﺸﯿـﻦ ﻣﯽﺷـﻮﺩﮐـﻪ ﺗـــﻮ ﻣﯽ ﻣﯿـﺮﯼﺩﺭﺣﺎﻟـﯽ ﮐـﻪ ﺯﻧــﺪﻩ ﺍﯼ ...* * ** * * * * *

ای پاکترین حس خدا:خسته و غریبیم،درکوچه های بیکسی وسرگردانیم در واپسی ها، نیازمان تویی و بس.دیرگاهیست که درسپیــده دم پاییــزی،درجــاده هــای مه گرفتــه، برفراز کوهی ازعشق،ازغم فراق تـو نــاله ها سرداده و از دوریت چــون ابــربهــاریگریسته ایم

ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻧﺒﻮﺩﯾﻢ ﮐﺴﯽ، ﮐﺸﺖﻣﺎﺭﺍ ﻏﻢ ﺑﯽ ﻫﻢ ﻧﻔﺴﯽ ﺣﺎﻝ ﮐﻪﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ﻫﻤﻪ ﯾﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ، ﺧﻔﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻭﻫﻤﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻗﺪﺭ ﺁﺋﯿﻨﻪ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ ﮐﻪﻫﺴﺖ، ﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭﺷﮑﺴﺖ ********

" ﺩﻋﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ" ﺧﺸﻜﺴﺎﻟﯽ ﺍﻣﺎﻥﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﯾﮕﺮﻫﯿﭻ ﻛﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ .ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﺟﻤﻌﯽ ﻛﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻨﺪ ﻭﻫﻤﮕﯽ ﺩﻋﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ، ﻭﺍﺯ ﺧﺪﺍﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﺭﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﺧﺸﻜﺴﺎﻟﯽ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ. ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭﻣﯿﺪﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﺩﻋﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉﻛﻨﻨﺪ، ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﭼﺮﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﻭ ﺧﺸﻜﺴﺎﻟﯽ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻤﯽﯾﺎﺑﯿﻢ ﻭﻟﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪﺷﺪﻡ ، ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢﺗﺎ ﺍﺯ ﻛﺎﺋﻨﺎﺕ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﻨﺪ ،ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪﺍﯼ ﻛﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻠﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﭼﺘﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻭﺍﯾﻦﯾﻌﻨﯽ ﻓﻘﻂ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﻣﯽﻛﻨﯿﻢ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻢ . ﭘﺲ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪﻛﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ ﺍﯾﻤﺎﻥﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ

یک پیرزن چینی دوکوزۀ آب داشت که آنها را به دو سر چوبی که روی دوشش می گذاشت ، آویخته بود و از این کوزه ها برای آوردن آب از جویبار استفاده می کرد. یکی از این کوزه ها ترک داشت ، در حالی که کوزه دیگر بی عیب و سالم بود و همۀ آب را در خود نگه می داشت. هر بار که زن پس از پرکردن کوزه ها ، راه دراز جویبار تا خانه را می پیمود ، آب از کوزه ای که ترک داشت چکه می کرد وزمانی که زن به خانه می رسید ، کوزه نیمه پر بود. دو سال تمام ، هر روز زن این کار را انجام می داد و همیشه کوزه ای که ترک داشت ، نیمی از آبش را در راه از دست می داد. البته کوزۀ سالم و بدون ترک خیلی به خودش می بالید. ولی بیچاره کوزۀ ترک دار از خودش خجالت می کشید . از عیبی که داشت و از این که تنها نیمی از وظیفه ای را که برایش در نظر گرفته بودند ، می توانست انجام دهد. پس از دوسالسرانجام روزی کوزۀ ترک دار در کنار جویبار به زن گفت: من از خویشتن شرمسارم . زیرا این شکافی که در پهلوی من است ، سبب نشت آب میشود و زمانی که تو به خانه می رسی ، من نیمه پر هستم. پیر زن لبخندی زد وبه کوزۀ ترک دارگفت : آیا تو به گل هائی که در این سوی راه، یعنی سوئی که تو هستی ، توجه کرده ای ؟ می بینی که در سوی دیگر راه گلی نروئیده است. من همیشه از کاستی و نقص تو آگاه بودم ، و برای همین در کنار راه تخم گل کاشتم تا هر روز که از جویبار به خانه بر می گردم تو آنها را آب بدهی. دو سال تمام ، من از گل هائی که اینجا روئیده اند چیده ام و خانه ام را با آنها آراسته ام. اگر تو این ترک را نداشتی ، هرگز این گل ها و زیبائی آنها به خانۀ من راه نمی یافت هر یک از ما عیب ها و کاستی های خود را داریم ولی همین کاستی هاو عیب هاست که زندگی ما را دلپذیر و شیرین می سازد

ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺯﻳﺒﺎ ﺧﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﻴﺎﻃﻰ ﺑﺰﺭﮒﺑﺎ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻣﻴﻮﻩ ﺩﺍﺷﺖ . ﺩﺭ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﻰ ﺍﻭﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺒﻰ ﺣﺴﻮﺩﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻌﻰ ﻣﯿﻜﺮﺩ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﻭﺭﺍ ﺗﻠﺦ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﻛﻨﺎﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻯﺍﻭ ﻭ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﺁﺷﻐﺎﻝ ﺳﻌﻰ ﻣﯿﻜﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺪ . ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝﻭ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ، ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﻪﺍﻳﻮﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﺩﻳﺪ ﻳﻚ ﺳﻄﻞ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﺩﺭﺍﻳﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ . ﺳﻄﻞ ﺭﺍ ﺗﻤﻴﺰ ﺷﺴﺖ ، ﺑﺮﻕﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩﻯ ﺣﻴﺎﻁ ﺧﻮﺩ ﭘﺮ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻯﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﺩ . ﻭﻗﺘﻰ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺩﺭ ﺯﺩﻥ ﺍﻭﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺑﺪﺟﻨﺴﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﻭﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻋﻮﺍﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩ ﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭﻳﻚ ﺳﻄﻞ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺩﺍﺩﻭ ﮔﻔﺖ " : ﻫﺮ ﻛﺲ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﻯﻗﺴﻤﺖ ﻣﯿﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ .

گل دربرومی برکف و معشوق به کام است.. سلطان جهانم به چنین روز غلام است.. گوشمع میارید دراین جمع که امشب.. درمجلس ما ماه رخ دوست تمام است.. درمذهب ماباده حلال است ولیکن.. بی روی تو ای سرو گل ا‎ندام حرام است.. درمجلس ماعطر میامیز که مارا.. هردم زسر زلف تو خوشبوی مشام است.. گوشم همه برقول بی و نغمه وچنگ است.. چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است.. تاگنج دلت در دل ویرانه مقیم است.. همواره مرا کنج خرابات مقام است.. میخواره وسرگشته و رندیم و نظرباز.. وان کس که چومانیست درین شهرکدام است.. بامحتسبم عیب مگوئید که او نیز.. پیوسته چوما درطلب عیش مدام است.. ای دل منشین بی می و معشوق زمانی.. کایام گل و یاسمن و عید صیام است..

———
تو را در عین دوری دوست دارم ٬ تو را با این صبوری دوست دارم
گل نرگس ٬ گل جاوید ایام ٬ تو را صد سالنوری دوست دارم . . .
———————————————

دعا می کنم غرق باران شوی
چو بوی خوش یاس و ریحان شوی
چو یاران مهدی شمارش کنند
دعا می کنم جزء یاران شوی
(تشکر از آبشار)
دعا میکنم غرق باران شوی
چو بوی خوش یاس و ریحان شوی
دعا میکنم در زمستان عشق
بهاری ترین فصل ایمان شوی

*****************ﯾﮏ ﻓﮑﺮ ﺩﯾﮕﺮﺍﻣﺸﺐ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﭘﺮﭘﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢﮔﻠﺪﺍﻥ ﺯﺭﺩ ﯾﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻌﻄﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢﺗﻮ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﯾﮏ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺳﺎﺩﻩ ﻧﯿﺴﺖﻧﺎﭼﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﯿﮑﻨﻢﯾﮏ ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﯿﺎﯾﯽ ﭘﯿﺶ ﻣﻦﯾﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺟﻌﺘﺖ ﻣﻦ ﻧﺎﺯ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢﯾﮏ ﺷﺐ ﺍﮔﺮ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺮﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺯ ﺩﺳﺘﺖ ﺧﺴﺘﻪﺍﻡﺁﻥ ﺷﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻠﻮﺗﺖ ﯾﮏ ﻓﮑﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢﺻﺤﻦ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺍﺷﺘﯿﺎﻗﻢ ﺑﺎﺯ ﮐﻦﻣﻦ ﻫﻢ ﺿﺮﯾﺢ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢﺷﻌﺮﯾﺴﺖ ﺑﺎﻍ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻏﺮﻕ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺍﺯ ﺑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﮑﺴﺘﯽ ﻋﻬﺪ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻏﺮﻭﺭ ﺗﺮﺩ ﻣﻦﺍﻣﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻏﻤﺖ ﺳﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢﺯﯾﺒﺎ ﺧﺪﺍ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺖﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻭ ﺩﻋﺎ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ

Mahe man qose chera?!!! Asemanra bengar ke hanuz bade sadhashabo ruz mesle an ruze nokhostgarmo aftabio por mehr b mamikhandad! Ya zamini ra ke delashaz sardie shabhaye khazan nashekasto na gereft! Balke az atefelabriz shodo nafasi az sare omidkeshido dar aghaze bahar dashti azyase sepid zire pahaman rikht tabeguyad k hanuz pore amniatoehsase khodast. Mahe man qosechera?!!! To mara dario man harshabo ruz arezuyam hamekhoshbakhtie tost! Mahe man! Del bqam dadano az yá's sokhanhagoftan kare anhaei nist k khoda radarand... Mahe man! Ghamo anduhagar ham ruzi mesle baran barid yadele shisheeiat az labe panjareyeeshgh zamin khordo shekast banegahat b khoda chatre shadi vakon va begu ba dele khod k khodahast, khoda hast! Uo hamanist k dartar tarin lahzeye shab rahe nuranieomid neshanam midad... Uohamanist k har lahze delashmikhahad hameye zendegiamgharghe shadi bashad... Mahe man!Ghose agar hast, begu ta bashad!Ma'nie khoshbakhti, budane anduhast...! In hame qose o qam in hameshadio shur che bekhahio che na!Miveye yek baqand hame ra bahamo ba eshgh bechin... Vali az yadmabar poshte har kuhe bolandsabze zarist por az yade khoda vadaran baz kasi mikhanad ke khodahast, khoda hast chera qose? Chera?

ﻣﺎﺩﺭﺗﺎﺝ ﺍﺯ ﻓﺮﻕ ﻓﻠﮏ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺍﻥ ﺗﺎﺝ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺭﺯﻭ ﺭﻩ ﯾﺎﻓﺘﻦﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﺷﻬﺪﯼ ﺑﻪ ﺳﺎﻏﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﺯﺷﺐ،ﺑﺘﯽ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦﺻﺒﺢ ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﻓﺘﺎﺏﺭﻭﯼ ﮔﯿﺘﯽ ﺭﺍ ﻣﻨﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦﺷﺎﻣﮕﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻩ ﺭﻭﯾﺎ ﺍﻓﺮﯾﻦﻧﺎﺯ ﺑﺮ ﺍﻓﻼﮎ ﻭ ﺍﺧﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦﭼﻮﻥ ﺻﺒﺎ ﺩﺭ ﻣﺰﺭﻉ ﺳﺒﺰ ﻣﻠﮏﺑﺎﻝ ﺩﺭﺑﺎﻝ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦﺣﺸﻤﺖ ﻭ ﺟﺎﻩ ﺳﻠﯿﻤﺎﻥ ﯾﺎﻓﺘﻦﺷﻮﮐﺖ ﻭ ﻓﺮ ﺳﮑﻨﺪﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﻗﺪﺭﺕ ﺯﯾﺴﺘﻦﻣﻠﮏ ﻫﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦﺑﺮ ﺗﻮ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺵ ﺗﺮ ﺍﺳﺖﻟﺬﺕ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﻣﺸﯿﺮﯼ

When one door of happiness closes,another opens, But we often look so long at the closed door,that we do not see the one which has been opened for us!